• Patron szkoły

        •  

          Andrzej Romocki ps. Morro, (ur. 16 kwietnia 1923 w Dziektarzewie - zm. 15 wrzeœnia 1944 w Warszawie) - harcmistrz, kapitan AK-Szarych Szeregów.

          Lata młodzieńcze

          Andrzej Romocki, syn Pawła i Jadwigi z domu Niklewicz, urodził się 16 kwietnia 1923 roku w miejscowoœci Dziektarzew w rodzinie ziemiańskiej.
          Paweł Romocki, ojciec - inżynier, major WP w stanie spoczynku, żołnierz I Korpusu gen. Dowbora-Muœnickiego, odznaczony Orderem Virtuti Militari, był ministrem komunikacji 1926-1928, posłem na sejm II RP oraz dyrektorem naczelnym Polskiego Przemysłu Górniczo-Hutniczego. Dziad ze strony ojca - Juliusz - był powstańcem w 1863 roku i również otrzymał order Virtuti Militari.

          W 1933 roku Andrzej przeprowadza się do Warszawy. Mieszka przy ul. Mochnackiego 3. W 1940, już na tajnych kompletach kończy Gimnazjum Towarzystwa Ziemi Mazowieckiej. 28 czerwca 1940 umiera w szpitalu ojciec Andrzeja, po tym jak został potršcony przez samochód prowadzony przez pijanego Niemca, który wjechał na wysepkę tramwajowš.

          W konspiracji

          W konspiracji od 1940. Najpierw w organizacji "Pet" - kieruje jej mokotowskimi kołami.
          Konspiracyjny pseudonim Andrzeja Romockiego - "Morro" (a właœciwie "Andrzej Morro") - powstał z przestawienia dwóch pierwszych sylab nazwiska. Pseudonim ten był używany niegdyœ przez ojca Andrzeja. Inny pseudonim to "Kuguar Filozof". Natomiast żołnierze kompanii "Rudy" nazywali go potocznie "Amorkiem", ponieważ na rozkazach podpisywał się "A. Morro".

          Po włšczeniu "Pet" do Szarych Szeregów, kolejno dowodzi drużynš "Sad 400", plutonem "Sad", a następnie 2-gš kompaniš "Rudy" w baonie "Zoœka". Ze swojš kompaniš przeszedł w powstaniu warszawskim szlak bojowy: Wola, Stare Miasto, Czerniaków. Najbardziej znanym epizodem powstańczym z udziałem "Morro" jest przebicie się kompanii "Rudy" i plutonu Kedywu "Kolegium A", górš - ze Starówki do Œródmieœcia.

          Ginie trafiony w serce 15 wrzeœnia 1944 rano, w chwili, która wydawać się mogła wówczas przełomowa dla losów Powstania Warszawskiego - w chwili lšdowania pierwszego zwiadu "berlingowców" na Górnym Czerniakowie (był to patrol zwiadu z kompanii rozpoznawczej 1. Dywizji Piechoty im. T. Koœciuszki). Nie jest pewne, czy padł od kuli niemieckiej, czy też - na skutek tragicznej pomyłki - od kuli lšdujšcego zwiadu.
          Za walki w Powstaniu Warszawskim odznaczony Orderem Virtuti Militari V klasy i dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Poœmiertnie awansowany do stopnia kapitana (podobno najmłodszego kapitana w całej Armii Krajowej).

          Ekshumowany przez towarzyszy broni i matkę jesieniš 1945 roku, pochowany został w kwaterze batalionu "Zoœka" na Wojskowych Powšzkach w Warszawie. Leży pomiędzy swoim młodszym bratem Jankiem "Bonawenturš" (rannym 12 sierpnia, zmarłym 18 sierpnia 1944 w szpitalu na ul. Miodowej 23), a bratem ciotecznym Stanisławem Leopoldem ps. "Rafał" (poległym 25 sierpnia 1944 dowódcš 1. kompanii w baonie "Parasol").

          Na podstawie wspomnień matki o poległych synach powstał paradokument filmowy Lucyny Smolińskiej - "Warszawska Niobe".

           

    • Kontakty

      • Zespół Szkół i Placówek Oświatowych
      • 95 7461 064 lub +48 663 970 340
      • ul. Szosowa 2 74-320 Barlinek Zachodniopomorskie, Polska www: zsipo.eu e-mail: sekretariat@zsipo.eu fax: 95 7461 064 74-320 Barlinek Poland
    • Logowanie