----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna
w Barlinku
74-320 Barlinek ul. Szosowa 2B
tel/fax: 095 7462 207, e-mail: pp-pbarlinek@o2.pl
FERYJNA INFOLINIA DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Masz problem, straciłeś bliską osobę, nie masz z kim porozmawiać? Nie jesteś sam. Zadzwoń pod numer telefonu 665 160 990. W czasie ferii czeka na Ciebie psycholog w podanych niżej dniach:
31.12.2020r. godz.8-10
04.01.2021r. godz.8-12
05.12.2021r. godz.8-12
07.01.2021r. godz.8-12
08.01.2021r. godz.8-11
11.01.2021r. godz.8-12
12.01.2021r. godz.8-12
13.01.2021r. godz.9-12
14.01.2021r. godz.8-12
15.01.2021r. godz.8-12
To tytuł ogólnopolskiego konkursu, którego celem jest promowanie proekologicznych działań i zasad zrównoważonego rozwoju wśród uczniów.
W naszej szkole znaleźli się „zapaleńcy", którzy utworzyli 9-cio osobowy zespól reprezentowany przez uczniów klasy 2 LPa w składzie:
Agnieszka Bartnicka
Magdalena Rachwalska
Julia Biernat
Natalia Ściesiek
Oliwia Goryńska
Daria Suterska
Martyna Musiałowska
Amelia Wyderska
Karol Mioduszewski
Młodzież będzie musiała wykazać się wiedzą, umiejętnością poszukiwania informacji w internecie oraz pomysłowością w promowaniu działań proekologicznych.
Nad zespołem szkolnym bezpośrednio czuwa nauczyciel biologii Teresa Wróblewska, natomiast z ramienia konkursu opiekunami są :
Pani dr inż. Beata Kończak
oraz
Pani mgr inż. Elżbieta Uszok
Z Głównego Instytutu Górnictwa
Zakładu Ochrony Wód w Katowicach
Zespół szkolny szczęśliwie przeszedł do II etapu, a efekty można zobaczyć w postaci załączników do EKOLEKCJI, którą sami przygotowali:
10 grudnia odbył się konkursowy Webquest, na którego wyniki z niecierpliwością czekamy.
„Trzymamy kciuki” i kibicujemy szkolnej drużynie.
Więcej o konkursie można się dowiedzieć na str. https://ekobohaterzykonkurs.eu/materialy-edukacyjne/
Opiekun szkolnego zespołu
Teresa Wróblewska
INFORMACJA O DNIU WOLNYM OD PRACY
W ZESPOLE SZKÓŁ i PLACÓWEK OŚWIATOWYCH
im.kpt.hm. Andrzeja Romockiego „Morro” w Barlinku
Uprzejmie informujemy, że dzień 24 grudnia 2020 roku (wigilia) jest dniem wolnym od pracy dla pracowników administracyjnych Zespołu Szkół i Placówek Oświatowych im. kpt. hm. Andrzeja Romockiego „Morro” w Barlinku, Stacji Kontroli Pojazdów oraz Oddziału Terenowego CUW w Barlinku .
Dyrektor ZSiPO w Barlinku
Łukasz Jędrzejewski
Z inicjatywy nauczycieli bibliotekarzy ubiegły tydzień upłynął w naszej szkole pod znakiem orografii.
Uczniowie wszystkich klas zmagali się z zawiłościami naszego pięknego, acz niełatwego języka w specjalnie przygotowanym dla nich teście zamieszczonym na platformie testportal.pl. Mamy świadomość tego, jak ważna jest w życiu kultura języka, a niewątpliwie jej przejawem jest również troska o poprawny zapis.
Okazało się, że zasady ortograficzne są większości dość dobrze znane i młodzież klas licealnych, technikum oraz szkoły branżowej wyszła z tego zadania prawie zwycięsko. Prace były dokładnie weryfikowane przez p.I.Leszczyńską.
Ci, którzy nie popełnili żadnego błędu, przechodzą do II etapu potyczek ortograficznych (dla każdego typu szkół), które będą miały miejsce w styczniu2021. Zwycięzcom serdecznie gratulujemy!!!
Nauczyciele bibliotekarze
W czwartek (03.12) przypada Międzynarodowy Dzień Osób z Niepełnosprawnościami. Celem corocznych obchodów jest zwiększenie świadomości publicznej o ograniczeniach z jakimi borykają się osoby niepełnosprawne m.in. niedostosowane pomieszczenia, problemy w dostępie do informacji, trudności ze znalezieniem pracy oraz stereotypowe postrzeganie niepełnosprawnych jako osoby niezaradne życiowo czy potrzeba konkretnych działań w kierunku ich likwidowania.
Ustanowione w 1992 roku przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) święto wyznacza cykl corocznych podsumowań w krajach członkowskich i nakreślenie planu działania, który umożliwi włączenie osób niepełnosprawnych do uczestnictwa w życiu społecznym, gospodarczym, politycznym i kulturalnym.
Niepełnosprawność jest określana jako długotrwały stan, w którym występują ograniczenia w funkcjonowaniu człowieka, które wynikają z obniżenia sprawności fizycznej lub psychicznej albo odchyleń w budowie i funkcjonowaniu organizmu. Osoby niepełnosprawne stanowią 15 proc. światowej populacji. Najczęstszymi przyczynami są choroby narządów ruchów, układów krążenia oraz schorzenia neurologiczne. Natomiast w Polsce z danych zawartych w Narodowym Spisie Powszechnym Ludności i Mieszkań 2011 oraz z Europejskiego Ankietowego Badania Zdrowia w Polsce osób z niepełno sprawnościami wynika, że prawne potwierdzenie niepełnosprawności ma ponad 3 mln osób. W rzeczywistości jest ich około – od 4 do 7 mln.
Światowy Raport o Niepełnosprawności sporządzony przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) rekomenduje rządom państw członkowskich podjęcie następujących działań w celu sprostaniu likwidacji ograniczeń dla osób niepełnosprawnych. Wśród zaleceń WHO należy wymienić: umożliwienie dostępu do wszystkich podstawowych polityk, systemów i świadczeń, zwiększenie powszechnej świadomości i zrozumienia niepełnosprawności, przyjęcie Narodowej Strategii i Planu Działania w sprawie Niepełnosprawności, zwiększenie powszechnej świadomości i zrozumienia niepełnosprawności, zwiększenie badań nad niepełnosprawnością, polepszenie zbierania danych oraz inwestowanie w konkretne programy i świadczenia dla osób z niepełnosprawnością.
W 2006 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło Konwencję Praw Osób Żyjących z Niepełnosprawnością. Znalazły się w niej regulacje, które mają chronić prawa osób niepełnosprawnych, m.in. do wolności i bezpieczeństwa, swobody poruszania się, niezależnego życia, ochrony zdrowia, życia prywatnego i rodzinnego, jak również do edukacji oraz udziału w życiu politycznym i kulturalnym.
Od 19 września 2019 r. wdrażany jest w Polsce program Dostępność Plus. Jego celem jest zapewnienie swobodnego dostępu do dóbr, usług oraz możliwości udziału w życiu społecznym i publicznym osób o szczególnych potrzebach. Program jest skoncentrowany na dostosowaniu przestrzeni publicznej, architektury, transportu i produktów do wymagań wszystkich obywateli dla poprawy komfortu życia codziennego.
Międzynarodowy Dzień Osób z Niepełnosprawnościami przypomina nam, że w przestrzeni społecznej jest miejsce dla wszystkich bez względu na kategorię sprawności oraz uświadamia, że likwidacja barier i tworzenie płaszczyzny do wspólnego funkcjonowania zależy jedynie od nas samych.
Wszystkim osobom niepełnosprawnym oraz ich bliskim życzymy zdrowia, wszelkiej pomyślności i wielu radości w codziennym życiu. Niech w realizacji marzeń i planów oraz osiąganiu wyznaczonych celów zawsze towarzyszy Państwu uśmiech i życzliwość.
I. CZ
To była jedyna taka noc w Europie, pełna niezapomnianych wrażeń! W tym samym czasie 27 listopada w całej Europie odbyły się imprezy popularno-naukowe i rozrywkowe w formie online zachęcające do wspólnych działań naukowców i społeczeństwa w formie zabawy.
Za pomocą pokazów, eksperymentów i warsztatów każdy mógł się przekonać, że nauka jest pasjonująca i ciekawa. Nasi uczniowie również wzięli w niej udział bo nie mogliśmy przegapić takiej Nocy!!! O tym można się przekonać po przeczytaniu poniższego sprawozdania uczennicy kl.2LGb Nikoli Pawłowskiej.
27 listopada 2020r. mieliśmy okazję uczestniczyć w wydarzeniu Nocy Naukowców 2020. To coroczna impreza popularnonaukowa, odbywająca się zwykle równocześnie we wszystkich krajach UE w ostatni piątek września. W tym roku odbywa się w nowym terminie ale online. Spotkanie rozpoczęło się o godz. 16:00 od specjalnego Wirtualnego Studia, które prowadzili Damian Niemir i Błażej Oczkowski z PCSS. W czasie transmisji prowadzący łączyli się z naukowcami z poszczególnych uczelni. Równo o godz.17:00 wystartowało 8 kanałów tematycznych: Politechniki Poznańskiej ,Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu , Instytutu Genetyki Człowieka PAN i Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu. Oficjalnego otwarcia dokonał prorektor Politechniki Poznańskiej prof. Michał Wieczorkowski. Podczas inauguracji odbył się także pokaz "Fizyka z jajem". Uniwersytet im. Adama Mickiewicza na swoim specjalnym kanale przygotował ok. 50 propozycji tematycznych ze wszystkich dziedzin nauk : nauki techniczne, humanistyczne, przyrodnicze i ekonomiczne.
Ja oglądałam kanał na żywo z Instytutu Genetyki Człowieka PAN. Dowiedziałam się między innymi z czego składa się dokładnie krew i jak powstaje , że krew jest wykorzystana do walki z Covid -19 za pomocą terapii osoczem bogatopłytkowym – wykorzystanie w leczeniu przeciwciał zawartych w surowicy krwi osób ,które wyzdrowiały z Covid -19. Odpowiedział na pytanie Skąd biorą się nowotwory ? Komórki nowotworowe- dzielą się szybko i bez końca, pobudzają wzrost naczyń krwionośnych ,bywają agresywne i złośliwe przenoszą się w organizmie co nazywamy przerzutowaniem nowotworu. ,,Czy możemy zmniejszy ryzyko zachorowania na nowotwór ? Odp. :Tak . Unikać tego co szkodzi DNA, czyli : palenie, jedzenie grillowanych potrawa, zbyt długie przebywanie na słońcu i alkohol. Unikać tego co osłabia odporność : stres i nieaktywny styl życia. I wiele innych ciekawy pytań oraz odpowiedzi.
Podsumowując, w czasie Nocy Naukowców można było dużo się dowiedzieć , każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Moim zdaniem organizatorzy i uczestnicy wydarzenia dali z siebie 100% i zasługują na ogromne brawa. Nie mogę doczekać się co będzie za rok? Mam nadzieję, że wtedy wydarzenie będzie mogło odbyć się na żywo”.
Dziękujemy Nikoli za ciekawe sprawozdanie i wszystkim za udział w tej imprezie.
U.Piotrowicz i T.Wróblewska.
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Edukacji i Nauki z dnia 24.11.2020 w sprawie czasowego ograniczenia funkcjonowania jednostek systemu oświaty w związku z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19
informuję, iż od dnia 30.11.2020 w Zespole Szkół i Placówek Oświatowych w Barlinku rozpoczynają się zajęcia w ramach praktycznej nauki zawodu dla uczniów Technikum i Branżowej Szkoły I Stopnia.
Uczniowie klas wielozawodowych Szkoły Branżowej I stopnia uczestniczą w praktycznej nauce zawodu u pracodawców.
Szczegółowy plan zajęć praktycznych opublikowany będzie
w dzienniku elektronicznym Librus.
Uczestnictwo w tych zajęciach jest obowiązkowe.
Dyrektor ZSiPO w Barlinku
Uczniowie klasy 3 LO a wraz z wychowawcą p. Izabelą Leszczyńską mieli możliwość wzięcia udziału w webinarium online „Teraz MATURA Ważne WYDARZENIE dla maturzystów i nauczycieli” przygotowanym przez wydawnictwo Nowa Era. Podczas spotkania w wirtualnym studiu wysłuchali tematów związanych z maturą z języka polskiego, matematyki i języka angielskiego. W ostatniej części skupili uwagę na wykład prowadzony przez p. Karolinę Sakaluk pt. „Strategie i doradztwo zawodowe. MATURA 2021 i co dalej? MATURZYSTO, to jest Twój czas.” Podczas prelekcji maturzyści otrzymali praktyczne wskazówki do egzaminów maturalnych z danego przedmiotu. Miejmy nadzieję, że dzięki udziałowi w tym wydarzeniu wiedzą, jak przygotować się do matury. Była to dla uczniów inna lekcja zajęć z wychowawcą czy języka polskiego. Całość webinarium poprowadził doświadczony konferansjer, aktor, dziennikarz – Mariusz Korpoliński.
Maturzysto! „W trakcie webinarium m.in. dowiesz się, w jaki sposób napisać pracę podczas egzaminu maturalnego z języka polskiego. Będziesz wiedział/wiedziała, czym jest teza i jak ją wprowadzić w tok rozważań. Poznasz sposób na tworzenie doskonałych argumentów oraz sposoby na ich łączenie. Przedstawimy prosty przepis na streszczenie maturalne, które często sprawia trudności uczniom. Podpowiemy również, jak zaplanować pracę z zasobami Nowej Ery, aby zrealizować wszystkie zagadnienia niezbędne do egzaminu. Przed nami egzamin maturalny, przejmij za niego odpowiedzialność i wejdź na pokład Nowej Ery!” - wydawnictwo Nowa Era.
Webinarium Nowej Ery jest dostępne na stronie: https://www.youtube.com/watch?v=DOcLohXixC8&feature=emb_title
24 listopada 2020 r. o godz. 14.00 lub 19.00 społeczność naszej szkoły miała okazję obejrzeć premierę spektaklu online Teatru im. J. Osterwy w Gorzowie Wlkp. pt. "JEREMI SIĘ OGARNIA. LOL". Do obejrzenia tego niecodziennego wydarzenia, które odbywało się przez internet wystarczył widzom komputer lub smartfon. Teatr zaprezentował spektakl w reż. Beaty Chorążykiewicz w ramach Miejskiej Kampanii Profilaktycznej. Ta zabawna, a zarazem pouczająca sztuka dla młodzieży jest łatwa w odbiorze, gdyż autor posłużył się współczesnym młodzieżowym slangiem. „Jeremi to całkiem zwykły nastolatek. Świetnie sobie radzi w wirtualnym świecie, online jest błyskotliwy i inteligentny, ale wychodząc na zewnątrz, do realnego świata i relacji, traci pewność siebie, staje się introwertyczny. Kiedy nagle jeden z przyjaciół poważnie zachoruje, Jeremi chce dla niego zorganizować w szkole koncert. Musi wejść w „real”, co wcale nie jest łatwe. Zwłaszcza że gwiazdą ma być ktoś, kto bardzo mu się podoba…” – wyborcza.pl. Dzięki spektaklowi mieliśmy możliwość poznania historii o przyjaźni, przełamywaniu barier i prawdziwych emocjach jakie niesie ze sobą życie w realu a jednocześnie poznać świat młodych ludzi.
Teatr im. J. Osterwy w Gorzowie Wlkp. spektakl pt. "JEREMI SIĘ OGARNIA. LOL": autor - Szymon Jachimek, reżyseria - Beata Chorążykiewicz, scenografia - Joanna Sapkowska-Pieprzyk i muzyka - Marek Zalewski. Zdjęcia pochodzą ze strony teatru.
1grudnia obchodzimy Światowy Dzień AIDS lub Światowy Dzień Walki z AIDS – święto obchodzone corocznie 1 grudnia z inicjatywy Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) od 1988 roku.
„CZERWONA KOKARDKA” to symbol poświęcenia i zaangażowania w walkę z AIDS, ale również symbol solidarności z osobami zakażonymi. Idea czerwonej kokardki powstała w 1991r. Pomysł zrodził się z symbolu żółtej wstążeczki, która upamiętniała żołnierzy amerykańskich uczestniczących w wojnie w Zatoce Perskiej. Czerwony kolor kokardki, wybrano ze względu na skojarzenia, jakie wywołuje: krew, walka i miłość. Symbol został wymyślony przez członków Visual AIDS –organizację charytatywną zrzeszającą artystów, działającą w Nowym Jorku.
W Polsce „Czerwona Kokardka”, jest wyróżnieniem przyznawanym z okazji Światowego Dnia AIDS. Odznaczenie otrzymują osoby, które w szczególny sposób przyczyniły się do poprawy jakości życia osób żyjących z HIV, chorych na AIDS, bądź też wniosły istotny wkład w działania profilaktyczne.
Światowy Dzień AIDS to dzień, w którym szczególnie staramy się przełamywać bariery, takie jak strach i wynikająca z niego stygmatyzacja osób zakażonych HIV i chorych na AIDS, w tym osób żyjących z wirusem.
Od kilku lat hasło przewodnie brzmi: „Dążymy do zera: zero nowych zakażeń HIV, zero dyskryminacji, zero zgonów związanych z AIDS”. Niektórzy specjaliści krytykują je, podkreślając, że zamiast skupiać się na niemożliwym do osiągnięcia celu (trzy zera), warto podejmować mniej spektakularne, ale regularne działania na rzecz zapobiegania dyskryminacji osób chorych i polepszenia funkcjonowania służby zdrowia.
Jednak polscy eksperci coraz częściej mówią, że naszym największym problemem jest niska wykrywalność, a więc zbyt mała liczba osób, które poddają się testom na obecność wirusa HIV. Leki, które ułatwiają chorym na AIDS codzienne funkcjonowanie, już istnieją. Choroba ta nie jest już wyrokiem. Pod warunkiem, że chory odpowiednio wcześnie dowie się o zakażeniu. Dlatego wykonywanie testów jest kluczowe nie tylko w grupach podwyższonego ryzyka, ale w całej populacji.
Każdy, kto prowadzi życie seksualne lub miał kontakt z krwią osoby zakażonej (przez własną błonę śluzową lub otwartą ranę), powinien się testować. Eksperci i aktywiści zajmujący się problematyką AIDS starają się pokazywać, że testowanie nie jest niczym wstydliwym, tak jak nie jest wstydliwe rutynowe przeprowadzanie ogólnego badania krwi w pobliskiej przychodni.
Krajowe Centrum ds. AIDS zainaugurowało kampanię informacyjną pn. „Coś was łączy? Zrób test na HIV”. Kampania ma na celu zachęcenie społeczeństwa do poznania swego statusu serologicznego oraz upowszechnienie informacji na temat HIV/AIDS i sposobów zmniejszenia ryzyka zakażenia. W ramach kampanii została uruchomiona strona internetowa zawierająca informacje o HIV i AIDS ( www.aids.gov.pl/kampanie/CWL).
Ale to właśnie wstyd i stereotypy powodują, że AIDS, po 30 latach od jej odkrycia, nadal jest jedną z najniebezpieczniejszych dla światowej populacji chorób zakaźnych. Im więcej wiemy o AIDS, tym wyraźniej widzimy, że jest to dziś nie tyle problem medyczny (bo już sporo wiemy o tym, jak leczyć i jak zapobiegać), ale przede wszystkim problem społeczny. Historia AIDS to przeplatanie się okresów społecznej empatii (kiedy świat walczył z epidemią w Afryce) i jej braku (kiedy odmawiamy pomocy zakażonym narkomanom czy pracownicom seksbiznesu). Mówi nam ona wiele o nas samych – jak postrzegamy samych siebie, komu chcemy pomagać i czego się boimy.
Warto popatrzeć na problem AIDS szerzej – nie tylko jako choroby będącej wynikiem zakażenia, ale jako efektu pewnych procesów społecznych – dyskryminacji, strachu i braku solidarności.
Dowiedz się więcej:
Krajowe Centrum ds. AIDS
Społeczny Komitet ds. AIDS
Projekt Test: polska kampania wspierająca testowanie
Ulotka o HIV i AIDS przygotowana dla młodzieży
I.Cz.
Zapraszam chętnych uczniów do wzięcia udziału w Olimpiadzie Znajomości Afryki na etapie szkolnym, która odbędzie się 7 grudnia. Chętnych proszę o zgłaszanie się do 27.11.2020r. do nauczycieli geografii.
Dzięki udziałowi w olimpiadzie zdobędziecie następujące umiejętności:
Celem Olimpiady jest promocja kontynentu afrykańskiego, przy zwróceniu szczególnej uwagi na działalność naszych rodaków – bogactwo pracy polskich misjonarzy i misjonarek, ambasadorów naszego kraju oraz ludzi, wśród których żyją. Ponadto uczestnictwo w konkursie integruje Was wśród idei wychowania w duchu tolerancji, szacunku dla drugiego człowieka.
Zagadnienia:
1) Rola chrześcijaństwa w tworzeniu tożsamości afrykańskiej
2) Fundamenty Afryki; jedność i różnorodność; przemiany ideowe.
3) Kształtowanie się narodów Afryki; ich wkład w historię; współistnienie i konflikty wewnątrz państwowe.
4) Wielokulturowość w dziejach Afryki; współistnienie religii i wyznań; znaczenie kościoła katolickiego – wkład polskich misjonarzy.
5) Współczesne doktryny polityczne, ideologie i partie polityczne w Afryce.
6) Nierówności społeczne i ekonomiczne na kontynencie afrykańskim.
Olimpiada Znajomości Afryki w roku szkolnym 2020/2021 będzie przebiegała tradycyjnie w trzech etapach.
Etap I (szkolny) - 7 XII 2020 r.
Etap II (wojewódzki) - 1 III 2021 r.
Etap III (centralny) - 14-15 IV 2021 r.
Zapraszamy:)
W związku z ustanowieniem przez Sejm i Senat Rzeczypospolitej Polskiej patronów roku 2020, ogłosiliśmy w październiku konkurs biblioteczny „Patroni Roku 2020” skierowany do uczniów chcących wziąć udział w uhonorowaniu i umocnieniu historycznego znaczenia wyróżnionych postaci: Św. Jana Pawła II, Leopolda Tyrmanda, Romana Ingardena i Hetmana Stanisława Żółkiewskiego. Konkurs miał na celu nie tylko upamiętnienie Patronów, uznanych za zasługi i szczególne znaczenie dla naszej Ojczyzny, ale również upowszechnianie czytelnictwa oraz możliwość rozwijania wiedzy wśród uczniów naszej szkoły.
Z przyjemnością informujemy, że konkurs został rozstrzygnięty, a po analizie wyników wyłonieni zostali zwycięzcy. Oto oni:
I miejsce - uczniowie osiągnęli 100%: Sylwia Walczak i Jan Białosowski
II miejsce: Patrycja Lis i Martyna Rosiak
III miejsce: Nadia Meisinger i Kamil Książek
Dla wszystkich uczestników przygotowaliśmy dyplomy a na zwycięzców czekają nagrody.
Dziękujemy uczniom, którzy podjęli wyzwanie i wzięli udział w konkursie. Zwycięzcom gratulujemy i zachęcamy do udziału w kolejnych konkursach.
Nauczyciele bibliotekarze
W 2020 roku Światowy Dzień Rzucania Palenia Tytoniu przypada na 19 listopada (czwartek).
Dzień ten, przypadający w trzeci czwartek listopada, ma już ponad 30-letnią tradycję. Pomysł zrodził się w USA w Californii, gdzie w 1974 roku zachęcono ponad milion palaczy do odstawienia papierosów na jeden dzień. Oczywiście 24 godziny nie wystarczą – mają jedynie zachęcić do całkowitego porzucenia nałogu. Z czasem do walki z tytoniem dołączył cały świat – zaczęły pojawiać się podobne inicjatywy, jak na przykład Dzień bez Papierosa (obchodzony 31 maja). Na całym świecie tytoń zabija ponad 5 milionów osób każdego roku – w tym ponad 600 tysięcy osób, które palą biernie, wdychając dym osób palących w najbliższym otoczeniu. Choć śmiertelne skutki tego nałogu są powszechnie znane, głównym problemem związanym z rzucaniem palenia jest fakt, iż papierosy zabijają powoli – palacz może nie odczuwać skutków swojego nałogu przez wiele lat.
Niestety, kiedy już się pojawią, często bywa za późno. Choć ostrzeżenia „Palenie zabija” widoczne jest na każdej paczce papierosów, informacja ta – z racji swojej powszechności – szybko traci swój wydźwięk. Jak się jednak okazuje, dość skuteczne są „odstraszacze” graficzne – na przykład zdjęcia, nieraz makabryczne, zniszczonych organów wewnętrznych skutecznie zniechęcają młodzież do sięgania po papierosy oraz zwiększają liczbę palaczy, którzy decydują się zerwać z nałogiem. W wielu krajach – również w Polsce – wprowadza się współcześnie zakazy palenia w miejscach publicznych. Niestety, jak wskazuje badanie CBOS-u, zmiany te nie wpłynęły na zmniejszenie liczby palaczy. Zakazy odgórne ogrywają zwykle niewielką rolę – znacznie lepiej działa bowiem motywacja wewnętrzna, którą każdy powinien odnaleźć w sobie. Każdy palący, czyli co trzeci Polak.
Przewlekłe choroby niezakaźne w tym, te spowodowane paleniem tytoniu i biernym wdychaniem dymu tytoniowego, stanowią od lat najważniejszy problem zdrowotny, społeczny i ekonomiczny w Polsce. Choroby odtytoniowe obejmują 15 nowotworów oraz kilkadziesiąt chorób układu krążenia, układu oddechowego i innych narządów. Około 90% chorych na raka płuc to palacze. (KANTAR Polska 2019): Mimo to
Przy okazji tego Święta koniecznie należy zaznaczyć, iż nie istnieje bezpieczny poziom zagrożenia biernym paleniem. Jest szczególnie niebezpieczne dla niemowląt, dzieci, kobiet ciężarnych i płodów. Na całym świecie, około 600 tys. osób niepalących zmarło w 2011 roku z powodu narażenia na bierne palenie. 75% zgonów wynikających z biernej ekspozycji na dym tytoniowy dotyczy kobiet i dzieci (Tobacco Atlas 2012). Tym bardziej alarmujące jest, że w blisko 34% domów Polaków, pali się tytoń (KANTAR Polska 2019).
Czy warto rzucić palenie?
Zawsze warto! Rzucenie palenia nie jest łatwe, gdyż zawarta w dymie tytoniowym nikotyna ma silne właściwości uzależniające. Nikotyna jest substancją psychoaktywną tzn. oddziałuje na ośrodkowy układ nerwowy podobnie jak heroina czy kokaina. Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) oficjalnie uznała zespół uzależnienia od tytoniu jako jednostkę chorobową. Rzucenie palenia jest korzystne dla wszystkich palaczy, niezależnie od wieku – a pierwsze pozytywne efekty rzucenia dostrzeżemy już po miesiącu od rzucenia ! Część palaczy zamiast rzucić palenie, zamienia tradycyjne papierosy na e-papierosa. Szkodliwość e-papierosów może być niższa, jednak warto pamiętać, że w e-papierosach do rozpuszczania nikotyny używa się dwóch substancji: gliceryny i propylenu glikolowego. Podgrzewanie ich do wysokich temperatur powoduje rozpad na dwa rakotwórcze związki karbonylowe: formaldehyd i acetaldehyd.
W tym szczególnym dniu zachęcamy wszystkie osoby palące do zastanowienia się nad najważniejszą wartością jaką jest zdrowie własne i innych oraz do podjęcia próby rzucenia palenia – nie tylko na ten dzień, ale na całe życie. Szczególnie, że w ciągu ostatniego roku tylko 16% palących podjęło próbę zaprzestania palenia, a tylko 13% palaczy planuje podjąć tą próbę w najbliższym czasie!
Gdzie szukać pomocy? Chcesz rzucić palenie? Specjaliści Ci w tym pomogą! Jeśli chcesz skonsultować się ze specjalistą, zadzwoń do Telefonicznej Poradni Pomocy Palącym – tel. 801 108 108. Dla telefonów komórkowych 22 211 80 15. Pracujący tam eksperci od poniedziałku do piątku w godzinach 9.00 – 21.00 oraz w soboty w godzinach 9-00 – 15.00 udzielają porad, proponują wspólną pracę nad znalezieniem motywacji do rzucenia palenia, pomagają w opracowaniu indywidualnego planu działania. Prowadzący konsultanci otoczą cię opieką i wsparciem w trakcie całego procesu rzucania palenia.
I.Cz.
„11 listopada wrócił nareszcie po półtorarocznej niewoli do Warszawy komendant Józef Piłsudski” – Jędrzej Moraczewski, oddany współpracownik „Ziuka” i jego stary towarzysz z PPS zmyślał w pisanej przez siebie propagandowej broszurze. Dalej pisząc dał się ponieść fantazji: „Po entuzjastycznym powitaniu przez niezliczone tłumy, oblegające Dworzec Wiedeński, zabrał się Komendant natychmiast do pracy”. Brzmi to pięknie, i właśnie tak chcielibyśmy widzieć nasze narodowe Święto Niepodległości. Doszło do tego, że w wielu podręcznikach historii dzień 10 listopada 1918 roku był mylony z poprzednim przyjazdem Piłsudskiego do Warszawy, w grudniu 1916. Zdjęcia wtedy wykonane pokazują rzeczywiście tłumy, flagi, szeregi żołnierzy oczekujących na Wodza. Rzeczywistość listopada 1918 roku była bardziej szara i prozaiczna. Po pierwsze, przyjazd miał miejsce dzień wcześniej czyli 10 dnia tego miesiąca. Po drugie peron Dworca Wileńskiego w Warszawie, jak przystało na godzinę 7 rano ponurego, listopadowego dnia świecił pustkami. Tylko nieliczni zabłąkani podróżni, kilku pracowników kolei i niewielka grupa tych co już wiedzieli, że Komendant wraca do Warszawy byli świadkami tego wydarzenia. Ci pierwsi nawet nie zwrócili uwagi na samotny wagon, doczepiony do otoczonej parą lokomotywy. W końcu wojna trwała już ponad 4 lata i czas był przywyknąć do najrozmaitszych składów kolejowych zatrzymujących się na mniejszych i większych dworcach. Po chwili otworzyły się drzwi i na peron energicznie wysiadł, a prawdę mówiąc wyskoczył wysoki młody człowiek w cywilnym ubraniu i okularach. Zrobił w lewo zwrot i spojrzał w kierunku wyjścia z pociągu prężąc się na baczność.
Napięcie sięgnęło zenitu. Grupka cywili, mężczyzn i kobiet, stojąca naprzeciw otwartych drzwi idąc za przykładem wysokiego młodzieńca również stanęła w postawie zasadniczej.
Zostawmy na razie słynną scenę na dworcu, wielokrotnie fałszowaną, zresztą w dobrej wierze przez ludzi, chcących by ten Dzień miał godną oprawę, pełną rozentuzjazmowanych tłumów, kwiatów, kompanii honorowych, kwiatów i przemówień i cofnijmy się kilka dni wcześniej i kilkaset kilometrów na zachód, do niemieckiej twierdzy w Magdeburgu. Widzimy tam skromny domek, ustawiony w cieniu ziemnych umocnień, na wałach stojących strażników, przed domkiem stolik, zawalony gazetami i mapami a nad stolikiem dwóch rozmawiających panów. Ten mniej ważny to znany nam już z wyglądu wysoki cywil, który zeskoczył na warszawski peron. pora żeby go przedstawić. Pułkownik Kazimierz Sosnkowski, pseudonim „Józef” (ciekawe dlaczego „Józef”?), przed wojną Szef Sztabu Związku Strzeleckiego, później Szef Sztabu 1 Brygady Legionów, później dojdzie jeszcze do wielu znacznie wyższych stanowisk. Zimna krew, stalowe nerwy i niewątpliwy talent wojskowy, który spowodował, że zawodowi austriaccy generałowie dobrowolnie przechodzili pod dowództwo tego młodego amatora, który w odróżnieniu od nich wiedział jak się walczy z Rosjanami i potrafi ich pokonać. Drugi z panów, ten ważniejszy, był szczupły, wysoki (chociaż niższy niż Sosnkowski). lekko zgarbiony i ubrany w znoszony szary wojskowy płaszcz i tego samego koloru czapkę z daszkiem zwaną maciejówką. Przedstawiać go nie trzeba, chociaż w tamtych czasach, przy znacznie skromniejszych mass-mediach nie każdy by go rozpoznał na ulicy ( mowa oczywiście o 1918 roku). Józef Piłsudski, Przed wojną Komendant Główny Związków Strzeleckich, w czasie wojny brygadier (generał brygady) Legionów a później „niekoronowany król Polski”. Przez niewielką furtkę wszedł jeszcze jeden osobnik. Ubrany w mundur niemieckiego pułkownika ale w cywilnym kapeluszu i płaszczu, szczupły o twarzy bardziej naukowca niż oficera. Hrabia Harry Kessler, pół Niemiec i pół Irlandczyk oficer, dyplomata, pisarz, jak się plotkuje (bezpodstawnie) nieślubny syn cesarza Wilhelma. Hrabia poznał i polubił „Herr General Ritter von Pilsudski” jeszcze na Wołyniu w 1915 i stał się zwolennikiem sprawy polskiej a wiele lat później przeciwnikiem Hitlera. Teraz został wysłany z sekretną misją, której cel na razie zostaje nam nieznany. Po krótkim przywitaniu gospodarze tego miejsca wbiegają do swojego skromnego domku, z którego po chwili wychodzą. Sosnkowski dźwiga jakiś skromny, owinięty w papier bagaż, Piłsudski ma ręce założone za plecami a Kessler kiwa z aprobatą głową patrząc jednocześnie na zegarek. Panowie znikają nam z oczu i po chwili słychać odgłos zapalonego silnika samochodu.
Między zamknięciem furtki w magdeburskiej twierdzy a zejściem na peron w Warszawie były jeszcze próby negocjacji podjęte przez rząd niemiecki w Berlinie przerywane hukiem walk między zrewoltowanymi masami żołnierskimi a oddziałami broniącymi starego porządku, a które był wyraźnie zlekceważone przez samego Piłsudskiego. Później była podróż w jednowagonowym pociągu, wątpliwości i niepewność co do sytuacji w Polsce i dźwięki Marszu Pierwszej Brygady wygrywane przez jakiegoś grajka na jakiejś małej stacyjce już w Polsce. Jak wspomina sam Piłsudski, uznał to za dobry znak, że chyba jakaś pamięć o walkach Legionów przetrwała wśród ludzi, skoro nawet w takiej zabitej dechami stacyjce można usłyszeć „najdumniejszą polską pieśń”.
Kiedy 10 listopada 1918 roku stał w otwartych drzwiach wagonu już wiedział, że to wszystko miało sens. Zasalutował zebranym tak jak tylko on potrafił, powoli i niedbale i obraz nabrał tempa. Podskoczył do niego wątły młodziak o chorowitym wyglądzie (rezultat ucieczki śmierci spod kosy w 1916 roku na Wołyniu), urodzony zwiadowca i dywersant, Naczelny Komendant tajnej Polskiej Organizacji Wojskowej porucznik Adam Koc, pseudonim „Witold”. Jak sam wspomina: „Zbliżyłem się do niego i powitałem słowami: „Obywatelu Komendancie, imieniem Polskiej Organizacji Wojskowej witam obywatela Komendanta w stolicy". Komendant odsalutował mi. Książę Lubomirski przeprowadził go do swego samochodu.” Wraz z członkiem Rady Regencyjnej, księciem Zdzisławem Lubomirskim, również oczekującym na powitanie Komendanta dopiero w nocy dowiedzieli się o powrocie Piłsudskiego do Warszawy i zaczęli organizować komitet powitalny, który składał się zaledwie z kilku osób, w tym jednego dziennikarza.
„Wiadomość przyszła do Warszawy przypadkowo” – twierdziła peowiaczka Anna Minkiewiczowa, jedna z zaledwie trzech kobiet, o których wiadomo na pewno, że ruszyły witać Piłsudskiego. – „W nocy około czwartej nad ranem zadzwonił do naszego mieszkania obywatel Czarski. Było jeszcze ciemno, kiedy grupka osób znalazła się na dworcu”.
Zebrani na dworcu byli zaniepokojeni wyglądem Piłsudskiego. Wspomniana wyżej Anna Minkiewiczowa, członkini POW napisała, że ” Komendant był blady, cerę miał ziemistą”. Także Wacław Jędrzejewicz, były oficer Legionów podkreślał, że jego dowódca „wyglądał niedobrze, był chory i bardzo zmęczony”. Sam Piłsudski, nie ukrywał, że samopoczucie ma zupełnie paskudne. Ubrany był w brudny i wytarty mundur legionowy a na pasie zamiast szabli miał niemiecki bagnet, który dostał na drogę od Niemców. Widocznie w postępującym rewolucyjnym chaosie nie byli w stanie skombinować szabli. Prosto dworca, zgarbiony i pokasłujący ruszył z księciem Lubomirskim do siedziby Rady Regencyjnej żeby rozpocząć urzędowanie.
Mimo że wizyta Piłsudskiego początkowo była utrzymywana w tajemnicy, warszawiacy szybko się o niej dowiedzieli. Gdy Piłsudski konferował z Lubomirskim, przed kamienicą przy ul. Moniuszki 2, w której się zatrzymał, zaczęły zbierać się tłumy. „Kurier Poranny” pisał wówczas: „Komendant powrócił! Wieść radosna gruchnęła wczoraj od rana po całej Warszawie. (…) Powrócił do stolicy, która czekała go z niecierpliwą tęsknotą. Powrócił w chwili przełomowej, w dniu, w którym ostatnia była już godzina na czyn i działanie, w dniu, w którym naród wyczerpany długim oczekiwaniem, uznawał, że nie może dłużej trwać w bezczynności i że musi bezzwłocznie przystąpić do rozstrzygnięć, nieledwie decydujących o losie Ojczyzny”. Ostatecznie Piłsudski zdecydował się przemówić do manifestantów zebranych przed domem, w którym tymczasowo zamieszkał. Mówił wówczas: „Obywatele! Warszawa wita mnie po raz trzeci. Wierzę, że zobaczymy się niejednokrotnie w szczęśliwszych jeszcze warunkach. Zawsze służyłem i służyć będę życiem swoim, krwią Ojczyźnie i ludowi polskiemu. Witam was tak krótko gdyż jestem przeziębiony; bolą mnie gardło i piersi”. Wkrótce schorowany organizm dał o sobie znać i Piłsudski położył się do łóżka, z którego i tak ciągle był zrywany ponieważ zmieniające się ciągle sytuacje wymagały jego pilnej interwencji.
Dzień 10 listopada 1918, mimo że ważny dla naszej historii został zapomniany i tak naprawdę niewiele osób wie jak on wyglądał i co się wtedy wydarzyło. Został „podporządkowany” dniu następnemu, który z kolei został z powodów polityki wewnątrz i zewnątrz krajowej ogłoszony Dniem Niepodległości.
Autor: mgr Artur Śmigrocki
Powered by aSc EduPage
